Hoofdstuk 3
En natuurlijk was er ook nog de bevalling. Ik was blij dat Loren er was, maar in mijn hoofd zag ik beelden van hoe het zou zijn geweest als Jay er was geweest. En ik wenste dat Jay er was.
Maar natuurlijk hielp het wensen en schreeuwen om Jay niet, en uiteindelijk was de bevalling voorbij. En toen ik mijn kleine Faith zag, kon niets me meer schelen. Alleen Faith was er nog. Ik zou haar alleen moeten opvoeden, zonder vader, de vader die niet eens wist dat hij een dochter gekregen had..
'En nu braaf spelen Faith, mama moet werken' zeg ik tegen Faith, terwijl ik haar op de grond neerzet. Ja, dat was Faith. Ze groeit ongelofelijk hard. 'Neej, mama spele' corrigeert ze me. Ze kans zelfs al een beetje praten.
Ik probeer wat te werken, maar elke keer wordt ik uit mijn concentratie gehaald door 'vroem, vroem'. Faith zit in haar speelgoedkist met een autotje te spelen. Zuchtend sta ik op en plof neer op de bank, samen met de afstandsbediening.
'Mama nie werken?' vraagt Faith als ze me op de bank ziet zitten. 'Mama spele!' Uiteindelijk laat ik me toch overhalen. En zo gaat het dan elke keer, want Faith kan bijna niet alleen zijn.
En nog steeds zat ik me Faith te spelen toen Loren binnenkwam. Hij kuste me op mijn hoofd en aaide Faith over haar bol. 'Papa!' kraaide Faith meteen enthousiast. Ja, ik weet het, ik ben heel slecht bezig. Maar wat was Jay dan voor vader? Hij wist niet eens van het bestaan van zijn dochter af.