Hoofdstuk 1
Zachtjes tikte ik op het toetsenbord, waarna ik nadenkend uit het raam staarde. Het uitzicht was hier prachtig, op het meer die om Hidden Springs lag. Een jaar geleden waren we naar Hidden Springs verhuisd, iets waar Seth fel op tegen was. Hij vond dat we in Sunset Valley hadden moeten blijven, omdat mijn moeder zich eindelijk wat stabieler begon te gedragen, maar in mijn ogen was er niks veranderd. Ja, ik haatte haar nog steeds, na al die jaren van verwaarlozing waarin Seth voor me zorgde, maar dat was dan ook alles. Seth had me te eten gegeven, het huis schoon gehouden, maar van echte aandacht had ik nooit genoten.
Na nog even gewerkt te hebben, besloot ik om naar beneden te gaan, waar ik Seth aantrof. 'Hee, Seth!' zei ik opgewekt toen ik naast hem kwam zitten. Zijn humeur was zo te zien iets slechter dan het mijne, dus besloot ik mijn glimlach te laten varen. 'Wat is er?' vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen toen hij mijn blik ontweek en niks terug zei. Ik haatte het als mensen zich zo gedroegen. 'Nou, het gaat weer niet goed met onze moeder.. Ze doet niks meer..' Ik rolde met mijn ogen. 'Goh, dat verandert veel, ze deed toch al niet meer dan puffen en kreunen en op bed liggen.'
Seth liep boos de kamer uit, maar ik liep hem achterna. Ik wist dat hij een of andere band had met z'n moeder, maar hij hoefde zich toch niet zo raar te gedragen? Jeetje, dat mens deed echt niets, het was gewoon de waarheid. 'Weetje Chloe, misschien moet je eens normaal doen. Je weet toch niet wat ze allemaal doorstaan heeft?! Je bent zo enorm egoïstisch..' Nu was het mijn beurt om boos te reageren. 'Weetje Seth, misschien moet je eens een keer aan jezelf denken.. Denkje serieus dat dat mens ooit nog normaal gaat doen?'
Seth moest zich bedwingen om me niet te slaan, merkte ik. Ik wist dat het voor hem moeilijk was, en dat hij voor altijd zou hopen, maar hij verdeed zijn hele leven ermee. 'Nou, weetje, ze begon weer normaal te doen, maar toen moest jij weer zo stom doen door naar hier te verhuizen! Denk eens een keer aan iemand anders, dan aan jezelf, en je werk, en die achterlijke baas van je!' Ik grijnsde kwaadaardig. 'Seth, omdat ik werk kunnen we ons zelf onderhouden! Jij zit hier maar de hele dag te niksen, dat mens is hetzelfde.. Nadat je vader is overleden, was al het geld op omdat die o zo geweldige moeder van je alles wilde uitgeven aan die operaties, die toch niet hielpen! Het geld is op, papa is dood, dat mens doet niks, jij bent met weet ik veel wat bezig. Zoek het maar uit dan!' schreeuwde ik toen hij wegliep.
Een tijdje later lag ik op bed, samen met mijn spullen die ik mee zou nemen op zakenreis. Mijn baas had het al een paar weken over een zakenreis, en ik had mijn baas meteen na de ruzie gebeld om te zeggen dat ik erop in ging. Stiekem hoopte ik dat Seth en mijn moeder weg zouden zijn als ik terug kwam. Ik wist dat hij het momenteel overwoog, en dat het makkelijk zou zijn om te vluchten als ik er niet was. Nou, ik gaf hem er alleen maar een extra gelegenheid voor. Toen hoorde ik de taxi, en snel raapte ik mijn spullen bij elkaar, waarna ik in de taxi stapte en aan mijn reis naar Al Simhara begon.