Hoofdstuk 5
En vanaf die dag zagen mijn kinderen hun vader elke zondag, net als vandaag. Je kon wel merken dat ze er allemaal anders over dachten. Ik zag Jake haast de hele dag bij zijn vader staan kletsen, terwijl Alec altijd probeerde er onder uit te komen. Voor Riley en Jamie maakte het niet veel uit, als ze maar in de speeltuin konden spelen.
'S avonds kwamen we eindelijk thuis. We aten snel een pizza en daarna ging ik snel aan het werk in mijn tuintje. Al snel kreeg ik gezelschap van Alec. Het was fijn om met hem te zijn. Bij Alec hoefde je nooit stiltes op te vullen, het was gewoon het feit dat hij bij je was, het gaf een bepaalde rustgevende sfeer.
'En daarom heb ik gekozen voor Alec' zei ik. Even leek het niet tot ze door te dringen, maar ze kwamen weer bij en hun reacties leken totaal niet op wat ik in gedachten had.
'Dankje mam, ik wil het heel graag doen' zei Alec. Dat was de reactie waarop ik gehoopt had, want Alec leek gemaakt te zijn voor een familieleven.
In tegenstelling tot Jake's reactie, want hij mompelde: 'Ja natuurlijk, Alec, perfecte Alec..' Dat had ik zeker niet verwacht. Ik had natuurlijk niet alleen voor Alec gekozen omdat ik dacht dat Jake het toch niet wilde, maar het deed me toch pijn dat Jake zo teleurgesteld was. Ik stond op om hem te troosten, maar Jake was me voor en liep de trap op.
'Het is niet jouw schuld mam, ik had zelf ook niet verwacht dat hij zo zou reageren' zei hij, nog steeds een beetje verrast. 'Nou Alec, maak er het beste van, en laat me zien dat ik niet voor niks voor jou gekozen heb'. 'Dat zal ik doen mam, echt waar'.
En Alec leek zich inderdaad te willen bewijzen, want hij deed nog harder zijn best, zowel thuis als op school.
Jake was juist het tegenovergestelde. Hij haalde steeds slechtere cijfers en thuis deed hij nog minder dan normaal, hij kwam meestal niet eens opdagen tijdens het eten. En Alec leek dat ook te merken, want hij besloot om met zijn broer te gaan praten.
'Het spijt me echt, bro, van die legacy, maar.. Weetje, ik heb aan mam gevraagd of ik hem mocht overnemen, en we.. We hadden nogal het idee dat jij liever niet zo'n grote verantwoordelijkheid op je wilde nemen en..'
'Ach.. Dat zit wel goed.. Jullie hebben vast gelijk, wedden dat jij het er een stuk beter vanaf zou brengen dan ik?' Hij bazelde verder en zette een geforceerde glimlach op. Er was echt iets mis met hem, want zo gedroeg Jake zich nooit.
'Jongen, zeg nou maar wat er echt is'. En toen viel Jake's hele kalme masker uit elkaar. 'Het gaat gewoon niet zo goed.. Op school'. 'Maar waarom dan niet Jake, vroeger was je altijd een van de besten van de klas, nee wat zeg ik, school! En nu..' Jake haalde adem en zei: 'Een meisje, je weet wel, Grace, nou ja.. Ze heeft me afgewezen..' Mijn broer was zo depressief omdat een meisje hem had afgewezen? Terwijl de hele school achter hem aan liep? Kom nou, wat zou er zo bijzonder zijn aan dat ene meisje dat mijn broer zo kon veranderen?