Hoofdstuk 6 (Vanuit Faith)
'Brian, je moet hier even wachten, je zus moet iets doen, ga maar lekker spelen!' zei ik tegen Brian. Ik zette hem op de grond en drukte een kus op zijn hoofd. Daarna liep ik snel naar boven.
Boven pakte ik een schaar en de blauwe haarverf die ik gekocht had. En na een drie kwartier bezig te zijn geweest mocht het resultaat er zijn. Beneden hoorde ik de voordeur opengaan. 'Shit' mompelde ik. Eigenlijk had ik Brian al in bed moeten stoppen.
Beneden zag ik Brian. Hij zat in zijn speelgoedkist. Ik duimde dat mijn moeder hem niet zou zien, maar ze stond met haar rug naar me toe naar Brian te kijken. 'Faith, ik had toch gezegd dat Brian al in bed moest liggen!'
Toen draaide ze zich om, en naar haar uitdrukking te verluiden schrok ze zich kapot. 'FAITH! Wat heb je ingodsnaam met je haar gedaan?! Ach, laat ook maar. Ik ga Brian naar bed brengen, en daarna maak ik een afspraak bij de kapper.
'Nee mam, ik wil gewoon mezelf zijn, met deze haren! Dat is nou eenmaal hoe ik eruit wil zien, wat bij me past..' Maar mijn moeder schudde haar hoofd en zei: 'Ik probeer om een afspraak te krijgen voor morgen, anders moeten we wat langer wachten..'
Toen mijn moeder boven was, plofte ik neer op de bank. Wat was er mis met jezelf zijn? Het was vreselijk oneerlijk, want ik wist dat mijn moeder niet zo moeilijk had gedaan als ik mijn haren in een of andere lelijk tuttig kapseltje had veranderd.
Ik zette de stereo aan en ging weer op de bank liggen. De muziek werkte verlichtend. Je kon niet meer goed nadenken, alleen naar de muziek luisteren. Toevallig was het ook nog een van mijn lievelingsliedjes.