Hoofdstuk 6
Bij de receptie kreeg ik tot mijn verbazing te horen dat Grace wakker was. En inderdaad, toen ik samen met Neveah en Genesis de kamer binnen kwam, glimlachte Grace stijfjes naar ons.
Neveah en Genesis renden langs me heen en gingen langs hun moeder's bed staan. 'Hoe is het mam?' Ze begonnen allemaal vragen te stellen, maar ik kreeg er maar weinig van mee. Grace had het overleefd! Ik zou haar niet verliezen!
En toen kwam de dokter om ons te vertellen dat we weg moesten. Grace moest nog een maand in het ziekenhuis blijven, waarna ze met wat medicijnen naar huis mocht. Vandaag om precies te zijn. De tweeling zat al opgewonden te kibbelen, terwijl ik wachtte op het telefoontje van het ziekenhuis. Zodra Grace ontslagen was, belden ze me.
En toen ging mijn mobieltje af. Eindelijk. Ik pakte hem op met een 'met Alec'. Ik luisterde niet naar wat de dokter zei, maar vroeg meteen of Grace weg mocht. 'Wat?!' vroeg ik, toen de dokter me opnieuw uitlegde wat er was, deze keer wel luisterend. De tweeling draaide zich met gespannen ogen naar me toe.
'Meneer Shadows, we moeten u mededelen dat Grace Shadows vanmorgen overleden is..' Ik luisterde niet verder, ging meteen in de aanval: 'Maar hoe kan dat?' De dokter ademde diep en en zei: 'We zijn gisteren begonnen met de kuur. Blijkbaar waren deze medicijnen niet sterk genoeg, wat betekend dat de infectie die ze is opgelopen nog sterk genoeg was om haar ziek te maken. Als ze niet verzwakt was, had ze het waarschijnlijk overleefd, maar voor iemand die al zo zwak is..'
Toen kon ik het niet meer aan. Alles werd zwart, het heden was er niet meer. Ik had alleen nog mijn herinneringen, wetend dat die nooit meer in de toekomst terug zouden kunnen komen. Vreemd genoeg deed het geen pijn, het verdoofde me, liet me nog een keer van Grace genieten. En toen verloor ik mijn bewustzijn.