Hoofdstuk 5
Het was 1 dag voor de verjaardag van de tweeling. Juist vandaag zou Grace geopereerd worden. Het was een linke operatie, met een overlevingskans van 50%. Trillend zat ik op mijn stoel, tot de dokter binnen kwam en me vertelde dat ik moest vertrekken.
De hele dag zat ik in de wachtkamer, tot het 10 uur was. Ik kon de tweeling niet de hele dag alleen thuis laten, dus ging ik met tegenzin naar huis.
Thuis liet ik me op bed vallen, nadat ik de tweeling in bed had gestopt. Het duurde uren voordat ik in slaap viel, omdat ik me maar bleef afvragen hoe het met Grace ging en of ze nog.. Natuurlijk was ze er nog. Een stemmetje in mijn hoofd zei dat je dat heus niet voelt, net zoals met mijn broer. Nou, je wordt hartelijk bedankt.
'Nev, eigenlijk moeten we hem laten slapen' fluisterde Genesis. 'Maar Sis, het is onze verjaardag!' Met tegenzin gaf Genesis haar zus gelijk. Ze schudden hun vader zacht wakker. 'Pap'.
Allebei waren ze erg blij me de waterglijbaan die ik ze had gegeven, maar het was natuurlijk niet waar ze om gevraagd hadden. Toen ze eenmaal hun badpak hadden aangetrokken, sprintte Neveah meteen naar de glijbaan, terwijl Genesis eerst naar mij toe kwam. 'Dankje, Pap.. Het spijt me dat we je zo vroeg hebben wakker gemaakt, Neveah kon het niet meer houden..' Ik glimlachte. 'En pap, gaan we vandaag naar mam?' Ik knikte, het moest wel, want ik had het ze beloofd.
En daarna voegde Genesis zich bij haar zus, waar ze lachend en giebelend over de waterglijbaan gleden. Maar voor mij viel er niets te lachen. Was het goed of slecht dat ik nog geen telefoon had gehad van het ziekenhuis? Leefde ze nog? Ja, ze leefde nog, zei ik tegen mezelf.