Hoofdstuk 1
Snel deed ik nog een beetje make-up op. 'Liv, wat ga je doen?' Mijn moeder was de kamer binnengekomen. Haar stem klonk emotieloos. 'Ik ga eventjes uit'. Gewoon, tot half 2 kon toch geen kwaad? 'Liv, je weet best dat je maar een keer in de week uit mag'. Ik zuchtte, altijd maar die stomme regels. 'Alsjeblieft mam, ik ben op tijd thuis'. Ik hoorde mijn moeder haast haar wenkbrauwen optrekken. 'Ja, natuurlijk, ben je om half 4 thuis?'
Haha. 'Mam, het word tijd dat ik een beetje meer vrijheid krijg. Over een paar maanden word ik 18, en dan kun je hier in huis wonen wel vergeten.' Faith keek me fel aan. 'Ja ja, jonge dame! Dus jij denkt dat je zomaar alles kan doen wat je..' Ik onderbrak haar. 'En jij deed zeker nooit wat je zelf wilde? Nee, jij was er altijd voor iedereen! Neem een voorbeeld aan pap, hij moest voor mij zorgen toen jij een beetje depressief lag te wezen!' Dit ging een heel gevaarlijke kant op.
'Wat denk je wel niet? Ik was net zwanger geweest, mijn ouders hadden me in de steek gelaten door iets waar ik niks aan kon doen! En dan kom jij aan, net alsof jij het moeilijk hebt! Je bent gewoon een verwend nest, en de rest van de maand blijf je thuis'. Ik kneep mijn ogen samen. 'Ik ga wel gewoon weg, dat ben je van me af! Stom mens'. Toen rende ik de deur uit.
Ik kwam aan bij de disco. Het was dan niet een van die mooie chique clubs, de drankjes waren er goedkoop en het was er meestal rustig. Achter de bar stond een vrouw, die me vragend aan keek. Ze had net zo goed kunnen zeggen dat ik een drankje moest bestellen. Ik bestelde wat van die goedkope zoete rotzooi met alcohol en ging aan een van de tafeltjes zitten. Het drankje gleed door mijn keel heen, en liet een sterke nasmaak achter.
En na een paar drankjes voelde ik me weer goed. Ik wilde opstaan om er nog een te gaan bestellen, maar hoorde toen iemand schreeuwen dat het sluitingstijd was. Nu al? Ik was niet van plan om terug te gaan naar mijn moeder, wie noemt haar bloedeigen dochter nou weer een verwend nest? Tss.. Net alsof ik een verwend nest was. Als je mijn moeder hoorde praten over hoe moeilijk ze het had.
Ik wankelde zingend naar buiten. 'I don't belong hereee, we gotta move on deaaar!' De weinige bezoekers van de disco keken me raar aan. Het enige wat ik zag was een oud gehavend bankje. Er zat wat kauwgom op, maar voor de rest was het schoon. Terwijl ik op het bankje ging liggen kreeg ik het gevoel dat ik een zwerver was. Uiteindelijk viel ik inslaap, al was dat niet erg makkelijk op het oncomfortabele bankje.
's Nachts werd ik door een vreemd gevoel wakker. Iemand stond aan me te trekken. 'Ik breng je naar huis' fluisterde een stem. 'Nee, niet naar huis' mompelde ik, maar er was niet veel van te verstaan. Ik voelde hoe ik werd opgetild en even later dat ik op een bank lag. Pas toen we weer stil stonden, werd ik wakker. 'Ga naar binnen' fluisterde de stem. Wie was het eigenlijk? Die stem had ik nog nooit gehoord. Ach, wat kon mij het ook schelen. Zonder bedankje stapte ik de auto uit en sloeg de deur hard dicht.
Toen liep ik naar de voordeur, zonder al te veel met mijn hakken te tikken. Het was me gelukt om binnen te komen, en het was vast niet moeilijk om boven te komen. Ik trok mijn schoenen uit en wilde naar de trap lopen, toen ik bijna struikelde. 'Jezus' mompelde ik net iets te hard. Op de grond zat mijn broertje, die zich aan mijn been had vastgeklampt. Toen begon hij te huilen. Nu ik toch verraden was kon ik net zo goed hardop vloeken, en dat deed ik. 'Jezus, stom kind, ga dan niet zo in de weg zitten'.
Snel rende ik naar boven. Ik had geen zin in een tweede ruzie met mijn moeder, en ze zou toch wel weten dat ik het had veroorzaakt. Boven draaide ik de deur op slot en liet me op bed vallen. Mijn gelukkige roes was weg, en mijn hoofd voelde zwaar aan. Morgen zou ik kijken of we wat sterke drank in de keuken hadden liggen, omdat ik het nodig had. Onder invloed kon ik alles even vergeten, mezelf zijn, me niks van anderen aantrekken. Ja, morgen middag ging ik kijken of er nog wat in de kast lag.