Hoofdstuk 1
Inmiddels waren er al jaren verstreken. In die jaren had ik, voor zover kon, mijn verdriet verwerkt. Toch bleef het moeilijk om ineens voor jezelf te moeten zorgen. Ik was net 18 geworden, oud genoeg om weg te mogen uit het weeshuis. En nu was het tijd om mijn eigen boontjes te doppen, letterlijk, want het enige wat ik kon was in de tuin werken. Ik heb geen diploma of opleiding, dus een echte baan zat er niet in.
Ik stopte de sleutel in de voordeur en duwde hem open. Het huisje was niet groot, maar ja, wat verwacht je als je met 16.500 euro een huis moet bouwen?
Het eerste wat ik deed was uitrusten, want het was een lange reis geweest. Uitgeput zakte ik neer op de zachte, warme bank.
Maar nadat ik uitgerust was, moest er natuurlijk ook geld in het laatje komen. Van het geld dat ik nu had kon ik hoogst waarschijnlijk niet mijn hele leven eten en rekeningen betalen. Daarom ging ik naar de supermarkt om wat zaden te kopen.
Thuis plantte ik ze, want van de oogst moest ik leven. Na een hele middag zwoegen ging ik weer naar binnen, uitgeput maar wel tevreden.
En langzaam maar zeker begon ik me steeds meer thuis te voelen in Riverview. Het was zaterdag, en ik ging, net als zo vaak, naar de openbare tuin. Dit keer was ik niet alleen, er was nog een jongen. En zelfs van achteren kon ik hem nog herkennen. Maar, nee.. Dat kon toch niet waar zijn?
Maar toen ik hem aantikte en hij zich omdraaide, wist ik het zeker. Het was Matt, mijn eerste en enige vriendje. Maar wat deed hij in Riverview? Hij was wel het laatste persoon dat ik verwacht had hier te zien.
'Matt! Wat doe jij hier nou?' vroeg ik enthousiast. 'Ehh.. Hallo'. Hij herkende me niet. 'Ik ben het, Lynne, je weet wel..' een van je miljoen oude schoolvriendinnetjes. 'Lynne! O, ik ehh.. Ik zocht iemand, ik had geruchten gehoord dat een.. oude maat van me hier woont.'
'O' zei ik verbaasd. 'Maar wat doe jij hier?' vroeg hij snel. 'O.. Nou ehh.. Lang verhaal'. Gelukkig ging Matt er niet over door, en we kletsten nog wat.
Na een tijdje kwam Matt over de schok heen dat ik hier was en begon zijn oude gedrag weer op te pakken. Daarbij hoorden flirterige complimentjes zeker. Even ging ik er in mee, maar toen herinnerde ik me dat Matt ongetwijfeld een wachtend vriendinnetje heeft, dus verzon ik maar dat ik naar huis moest.
En natuurlijk, ik had het kunnen verwachten, vroeg Matt of ik met hem uit wilde. Ik had al ja gezegd voordat ik erover na kon denken. We wisselden onze nummers uit en spraken af voor vanavond.
De rest van de middag stond ik voor mijn kast. Veel kleren had ik niet, omdat ik niet veel geld had om nieuwe kleren te kopen. Daarom koos ik voor het enige jurkje dat ik had. In het jurkje voelde ik me totaal niet op mijn gemak, het was veel te bloot voor een afspraakje met een ex. Als ik daar aan dacht moest ik hysterisch giechelen. Wie ging er nou weer uit met z'n ex? De ex waarmee je gebroken had toen je erachter kwam dat hij met je beste vriendin vreemd ging?
Om 8 uur ging de bel. Ik haalde diep adem en zei tegen mezelf dat het 1 afspraakje zou zijn en dat ik hem daarna niet meer zou bellen. Toen ik de voordeur uit kwam keek Matt met grote ogen naar me. Hij had me waarschijnlijk nog nooit in een jurk gezien. Niet zo vreemd, want tijdens het schoolfeest hadden we niks meer met elkaar.
'Lynne' zei Matt, en hij haalde een bosje roze rozen achter zijn rug vandaan. 1 Ding moest ik toegeven: Matt wist hoe hij een meisje moest versieren. 'O! Dankje Matt! Ze zijn prachtig'. Matt leek een beetje rood te worden, en staarde naar de weg. Was dit een grap? Matt die verlegen werd? Als Matt zich ergens op zijn gemak voelde, was het wel bij een meisje (of liever, heel veel meisjes.)
Hij nam me mee naar een van de mooiste plaatsjes van Riverview. De brug bood een prachtig uitzicht over de rivier en de lucht, die nu donker blauw was, en waar sterren glinsterden. Even was het stil en genoten we van het uitzicht. Toen draaide Matt zich naar me toe, met glinsterende blauwe ogen. Hij pakte mijn hand vast. Diep ademde hij in en uit en zei: 'Lynne, ik.. Ik hou van je.. Ik ben hierheen gekomen om je te zoeken, omdat jij de enige bent waarmee ik verder wil'.
Toen hief hij zijn hand op en streelde mijn wang. Aan de ene kant was ik dolgelukkig. Ooit was Matt voor mij de ware geweest, en nu besefte ik dat hij dat nog steeds was. Aan de andere kant was ik bang. Stel dat dit gewoon een van zijn trucjes was?
Matt zag de twijfels in mijn ogen, want hij fluisterde: 'Echt Lynne, jij bent de enige die me ooit heeft weten te raken'. En dan kon ik natuurlijk niet meer twijfelen. We pakten elkaar vast, en gingen verder waar we jaren geleden gestopt waren.