Hoofdstuk 2
When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
The words I need to hear to always get me through the day and make it ok
I miss you
Avril Lavinge - When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
The words I need to hear to always get me through the day and make it ok
I miss you
Avril Lavinge - When you're gone
Bah. Alweer kotste ik mijn middageten eruit. Het was inmiddels al een paar maanden verder, en ik had nog steeds niks van Jay gehoord. Toen hoorde ik de bel gaan en mompelde 'ja, ja, ik kom al..' Snel spoelde ik mijn mond en liep naar beneden, zo snel als kon met zo'n grote buik.
Voor de deur stond een man. Hij was van rond mijn leeftijd, en ik wist 100% zeker dat ik hem nog nooit had gezien. Ik liet hem binnen en nodigde hem uit om aan de eettafel te gaan zitten. Hij mompelde iets over het leger. Kreeg ik dan eindelijk nieuws over Jay? Mijn maag trok samen. Stel dat het geen goed nieuws was?
'Zo, dus u bent mevrouw Shadows?' vroeg hij. Jemig, uit welke tijd kwam hij? Zo praatte je toch niet tegen je leeftijdsgenoten? 'Ja, en zeg maar Neveah'. Hij glimlachte naar me. Goh, wat had hij een mooie glimlach.. 'Ja nou, Neveah, volgensmij begrijp je wel dat ik hier ben om nieuws door te geven'. Juist, natuurlijk begreep ik dat. Ik knikte.
'Nou, het goede nieuws is dat Jay nog leeft, het slechte nieuws.. Het was eigenlijk de bedoeling dat hij al over een maand mocht thuiskomen, maar omdat de situatie in Al Simhara ernstig verzwakt is.. moet hij daar nog blijven, voor hoe lang is onbekend.' Nou, hoera, hij leefde tenminste nog..
En Loren kwam steeds vaker om me gezelschap te houden. Ook om me te helpen met het huishouden, want sinds ik zwanger ben, gaat dat niet meer zo soepel. En tot mijn allergrootste schaamte moest ik bekennen dat ik het niet erg vond dat hij kwam. Helemaal niet erg.
Maar natuurlijk waren er grenzen, want ik was nog steeds met Jay. Helaas vergat ik die grenzen steeds vaker, en werden ze dus steeds vaker overschreden.
'Gaat het?' vroeg Loren. Ik knikte. Toen voelde ik iets op mijn hoofd, tegen mijn haren. Snel draaide ik me om, om te kijken wat het was. Toen besefte ik het. Het waren Lorens lippen geweest. Dit ging een heel verkeerde kant op.
En toen gebeurde wat ik al verwacht had, Loren drukte zijn lippen op de mijne. Ik stopte niet, nee, ik deed met hem mee. Het was duidelijk dat ik te lang alleen was geweest.
Toen rukte ik me los. Nee, ik moest aan Jay denken, aan het kindje in mijn buik. 'Nee Loren, het kan niet..' Ik haalde zijn hand van mijn schouder af, maar bleef hem recht in zijn ogen aankijken. Hij knikte, maar ik wist dat hij bij de eerste beste gelegenheid weer zou beginnen.